Wojenne tajemnice - WARSZAWA i OKOLICE

michel

Chyba jednak nie byli bliźniakami. Jak wynika z inskrypcji Jan Chrzciciel urodził się w roku 1774 , a Jan Nepomucen w roku 1785.

Mohort

Z tymi "bliźniakami" to miał być taki "cmentarny żarcik" bo obie strony tablicy są do siebie podobne w treści i układzie ... Rolling Eyes

a to, że nie zgadzają się daty urodzenia nie jest w tym najważniejsze Wink

.

Mohort

A tak wyglądają żony "naszych bliźniaków":

Mohort

D.O.M.
Tu z pomiędzy żyjących
Zbyt wcześnie zabrany
Spoczywa dobry Ojciec i mąż
ukochany
Przechodniu, wielbiąc Twórcy
ludzkie przeznaczenie
Do łez żony i córki przyłącz
swe westchnienie

JÓZEF PODLEŚNY
Żył lat 72
umarł dnia 15 lutego
1848

Mohort

Magdaleno!
Nas nic nie dzieli a
ten Twój grób
Tylko umocnił nasz
swięty szlub
I skrócił tylko ów
błogi czas
Który na wieki
połączy nas
Mąż

[link widoczny dla zalogowanych]

Mohort

Kłosie mój jedyny!
Jeszcześ mi się był nie stał,
a ja twej godziny
Nie czekając znowu cię
w smutną ziemię sieję.
Ale pospołu z tobą grzebię i nadzieję
Bo już nigdy nie wznidziesz
ani przed mojema
Wiekowi wiecznie zakwit-
niesz smutnemi oczyma.

[link widoczny dla zalogowanych]

Mohort

Nic już niemam na ziemi
wszystko grób pokrywa
Nadzieję spokój szczęście straszna
śmierć wyrywa
... rozpaczy to dziś życie moje
Siostro! rodzino moja! skarbie
mój jedyny
Czemuż wjednej godzinie nie
umarłam z tobą
Czemu ... twe życie skrócili bez winy
Smutną mię zostawili, o wieczną
sierotą
Spoczywaj że spokojnie drogi
mój Aniele!
Niech twą dobroć cierpienia
Bóg wielki nagrodzi
Niechaj Ci wieczne w Niebie
zgotuje wesele
I prędkim połączeniem
boleść mą osłodzi.

[link widoczny dla zalogowanych]

Mohort

Ś.P. Antonina
Michaux
żyła lat 10 mies:6
um. d. 30 listopada 1876 r.

Antolko droga na jawie we śnie
serce matczyne jęczy boleje,
Och! czemusz kwiatku zwiędłaś tak wcześnie
Płosząc rodzisów jasne nadzieje,
Co zostawieni w smutku w żałobie
Jedyne szczęście stracili w Tobie.

Tu spoczywają zwłoki
Ś.P. Aleksandra
Michaux (Miron)
poety - literata
zgasłego w 54 roku życia
w dniu 22 kwietnia 1895 roku.

Tyś był poetą, który budzi
Cześć tam - dla Stwórcy! tu miłość dla ludzi;
Tyś był poetą - więc Bóg ci przebaczy,
chwile zwątpienia - i chwile rozpaczy.
Ludzie, co duchem żyjecie na świecie,
szepnijcie: Boże! biednemu poecie
Wieczny daj pokoj, niech ci śpiewa w górze
W cherubinów chórze ...
Miron

maciejszkocki

Bardzo mi się podoba ten wątek. Dziękuję Ci Mohorcie.

Mohort · Wysłany: Pon 22:49, 07 Mar 2011 Temat postu:

Leć duszo moja! Leć wyswobodzona!
Otrząśnij błoto z poplamionych skrzydeł!
Bez krwią i łzami ociekłych wędzideł
Rwij się na błękit z pękniętego łona.
Byłaś jak orzeł monarszy ptak burzy
Zszarganych kwiatów okuty łańcuchem,
Ocknij sie! Poczuj, żeś królewskim duchem!
Że ci bić w słońce a nie mżeć w kałuży!
Nikt! Nikt nie widział jak się krew twa toczy,
I jak ci plwano w rozkochane oczy.
Psem cię zrobiono! Prochem bez nazwiska
Czemuś co się rzuca jak łachmanka śmietnik!
Ciebie coś była jak różany kwietnik
Jak pieśń co śpiewa i gwiazda co błyska.

- albo coś w tym stylu...

[link widoczny dla zalogowanych]

maciejszkocki · Wysłany: Wto 9:12, 08 Mar 2011 Temat postu:

A czyj to grób?

Mohort · Wysłany: Wto 10:52, 08 Mar 2011 Temat postu:

Nie denerwuj się ale została jeszcze do "odczytania" druga strona tego pomnika ...

Mohort

CD...

"Gdyś ze skurczonym od męki obliczem
Z niewysłowionej szalała tęsknoty,
Kropla po kropli, żrący jad zgryzoty
Sączono w ciebie, siekać szyderstw biczem
Kamień by zadrgnął szatan - nie już człowiek
Swej by ofiary zaprzestał dręczenia,
Dla ciebie nigdy nie było wytchnienia
Od ocz otwarcia do zamknięcia powiek
Leć duszo moja! Nie tobie! Nie tobie
Ginąć w tym ścieku jak robak deptany
Ty masz błękity słońca! Oceany!
Boga nad sobą - I Boga masz w sobie!
Leć duszo moja! Tam są twoje światy!
Tam twe królestwo na tej wyżynie!"

Tutaj leżą zwłoki
Ś.P. Zofji z Rybickich
Edwardowej
Jankowskiej
ur. 15 sierp. 1874 r. zm. 11 lipca 1902 r.
przechodniu westchnij do Boga
za Jej duszę.

[link widoczny dla zalogowanych]

Mohort

[link widoczny dla zalogowanych]

"Szanowne cnoty ciągle dni jego zdobiły
Kochał szczerze każdego i wszystkim był miły
Przestał żyć - lecz pamiątka co po nim została
W sercach córki i wnuków zawsze będzie trwała."

Mohort

[link widoczny dla zalogowanych]

"Najszlachetniejsze zdobiły przymioty
Żonę i Matkę, złożoną w tym grobie;
Niewiasto Polska, wzorze dawnej cnoty,
Módl się za dzieci płaczące po Tobie.
Trzy Córki i Zięć!"