Wojenne tajemnice - WARSZAWA i OKOLICE

florekf · Wysłany: Sob 20:00, 04 Mar 2006 Temat postu: Powstanie- walka w katedrze

Pan Andrzej Kochanowski jeden z najlepszych warszawskich przewodników opowiada zawsze niesamowite historie z czasów II wojny. Opowiedział kiedyś historię jego kolegi, który walczył w czasie powstania. Przez środek katedry św.Jana biegła barykada. Po jeden stronie byli Niemcy a po drugiej Polacy. Kolega pana Andrzeja miał za zadanie stanąć za jednym z filarów katedry i pełnić rolę "czujki" co pewien czas wyglądając zza filara z zadaniem wypatrywania Niemców. W pewnym momencie wychił się za filar, i w tym samym czasie z drugiej strony filara wychylił się Niemiec. Obaj byli tak zszokowani że żaden z nich nie oddał strzału i spowrotem schowali się za filar. Ten sam kolega w czasie strzelaniny w katedrze z Niemcami, miał pozycję obok swojego kolegi. W pewnym momencie podczas strzelaniny kolega ów krzyczy do kolegi pana Andrzeja że nie działa mu karabin i nie może strzelać. Jak sie okazało człowiek ten był tak zajety walką że nie zauważył że pocisk odstrzelił mu palec którym naciskał spust....

NFP · Wysłany: Sob 20:14, 04 Mar 2006 Temat postu:

okazało się, że to nie karabin nie działa, tylko palec nie działa... Wink

WERTTREW · Wysłany: Pon 14:46, 06 Mar 2006 Temat postu:

To raczej dość dramatyczne ...

whatfor · Wysłany: Pon 19:45, 06 Mar 2006 Temat postu:

Podobną sytuację [odstrzelenie palca] opisuje Stanisław Komornicki "Nałęcz" w "Na barykadach Warszawy". Dawno już tego nie czytałem, ale o ile pamiętam jego opis też dotyczył walk o Katedrę lub Kanonię. Może mówimy o tym samym wydarzeniu?

Zbig · Wysłany: Pon 11:21, 13 Mar 2006 Temat postu:

Prawie na pewno chodzi o tę sama histore ponieważ Stanisław Komornicki zdaje się był przewodnikiem warszawskim i od niego pochodzi ta opowieść. Przy jakiejś okazji dopytam pana Kochanowskiego.

Przy tej okazji coś o ślązakach w Warszawie...
W zeszłym roku oprowadzałem po Warszawie zakładową wycieczkę z jednej z kopalń (nie pomnę której). W trakcie wycieczki kilku uczestników z osobna przyznało się, że ich dziadkowie (i chyba jeden ojciec) znaleźli się w Warszawie w czasie wojny. Byli tu na urlopach lub w lazaretach. W sumie nic rewelacyjnego. Jednak jeden z nich zdołał wywołać większe wrażenie. W trakcie przerwy na Rynku St. Miasta wycieczka rozeszła się a ja siedzę sobie na ławce, obok przysiadło się kilku wycieczkowiczów, podziwiamy kamieniczki. W trakcie rozmowy zeszło na temat zniszczeń starówki w czasie Powstania. Jeden z górników stwierdził, że jego dziadek był w Warszawie w czasie Powstanie. Po czym dodał (było gwarowo wiec nawet w formie mówionej nie potrafię tak odtworzyć: „Dziodek jeszcze jok mioł 85 lot i umiroł to powtarzał: jok te Poloki mogli dzieci z butelkami na czołgi posyłać?”… Shocked

zmisiek

Nic dodać, nic ująć....

anders