Wojenne tajemnice - WARSZAWA i OKOLICE

WERTTREW

Zapewne wiele osób słyszało, czy czytało dość znaną informację o tym, że podczas okupacji niemieccy ranni żołnierze byli przenoszeni bezpośrednio z nasypu kolejowego do szpitala na Solcu.

Chodzi o ten szpital, gdyby ktoś miał jakieś wątpliwości:
[link widoczny dla zalogowanych]

Ja też nam tę historię.
Dwa słowa w tym temacie - póki co pozwolicie, że dość ogólnikowo. Wink

Miałem niedawno możliwość porozmawiania z człowiekiem, który jako kilkunastoletni chłopak mieszkał podczas okupacji (wraz z rodzicami) na terenie szpitala. Jego ojciec pełnił pewną ważną dla Niemców funkcję techniczną w tymże. Mój rozmówca zaprzeczył by taki "rozładunek" rannych miał miejsce. Owszem i on także czytał o tym, ale trakuje tę informację jedynie jako plotkę...
Pamięta niemieckich żołnierzy przybywających w strasznym stanie, ale nigdy nie widział by znoszono ich bezpośrednio z nasypów.

Ciekawe? Pomyślałem, że warto podzielić się tą informacją.

I jeszcze jedno. Ten bunkier:
[link widoczny dla zalogowanych]
Zbudowano na początku lat 40-tych. Smile

kester

A może komuś pomyliły się szpitale. W artykule "Dom ze świetlistym jeleniem" w nr. 6 Stolicy z kwietnia 2007, Cezary Prasek pisze, że w dawnym domu Schichta był niemiecki szpital a rannych dowożono tramwajami z dworca Wschodniego i z Pancera szli (lub przenoszono ich) napowietrznym przejściem wprost do budynku.
Zresztą tramwajami dowożono również rannych do szpitala w obecnym budynku Wydziału Chemii na Pasteura. Slady specjalnej bocznicy są zresztą widoczne do dzis. (A były przynajmniej jak pracowałem tam do 1991 roku).

oelka

Borek

kester

Sorry, nie rozumiem pytania. Czy chodzi Ci, w którym miejscu były te ślady?. Wewnątrz arkad na tyle budynku. Slady po szynach i rampach... A bocznica biegła od Wawelskiej i zakręcała za budynkiem. Widać to doskonale na otofotomapie z 1945 r.

PS. a sama bocznica była w miejscu, gdzie teraz jest dobudowany po wojnie budynek Elektrochemii.

Borek

Arkady chyba kojarzę, ale widywałem je wyłącznie przez okna ze środka budynku. Mam jakieś przebitki z podświadomości, że kiedyś tam na zapleczu budynku wylądowałem, ale nic ponadto.

Kurcze, ciekawe rzeczy piszesz, chociaż nie do końca umiem je złożyć do kupy. Na ortofotomapie tory o ile widzę idą od Grójeckiej Wawelską, skręcają w Pasteura, przechodzą wzdłuż budynku WCh i kończą się pętlą za WCh - tak jak piszesz, tam gdzie teraz stoi nowa część budynku (tak między nami to nazwałbym ją chemią fizyczną, nie elektrochemią Wink

). Tylko że nie widać żeby tory wchodziły "w budynek".

A w ogóle, to wygląda na to, że w 45 nie można się było dostać do dziekanatu...

Tylko co to ma wszystko wspólnego z Solcem? Chyba już nic Wink

kester

Masz racje to budynek Chemii Fizycznej... a elektrochemia wzieła się stąd, że 19 lat byłem w Pracowni Elektrochemii... Smile

Też na tym fotoplanie nie widziałem tych torów do budynku, ale starzy pracownicy pokazywali mi te ślady po torach pod arkadami....
Oczywiście nie ma to nic wspólnego z Solcem, tak tylko przy okazji wspomniałem... i poszło.
A tak przy okazji to do czasu otynkowania budynku był widoczny ślad po pocisku z działa kolejowego, który na szczęście nie wybuch, choć swoją masą rozwalił kilka sal... ale to też nie ma nic współnego z Solcem... Very Happy

xero

tak więc wracając do spzitala na solcu Wink

to ja nie wiem nic o niemcach, ale mogę podzielić się własnym wspomnieniem z tamtego miejsca - zemdlałam tam, zaraz po wyjściu z gabinetu, gdzie zdejmowali mi gips Very Happy

Borek

kester

Warszawa to mała mieścina Very Happy

Wszyscy się znają....

Draken

Chciałbym wtrącić swoje trzy grosze do tego tematu. Pamiętam ja mi moja babcia i tata opowiadali że kiedyś był szpital od ul. Kruczkowskiego róg Czerwonego krzyża aż do samego podnóża skarpy. Wzdłuż nasypu kolejowego. (Między nasypem a ogrodem sióstr). Dziś pozostał tam jeszcze jeden czy dwa budynki z czerwonej cegły, pozostałości z tego szpitala.

Pamiętam też taką opowieść jak ruch oporu wysadził lub rozkręcił tory kolejowe (a może to był wypadek?) na nasypie i wagony z niemieckim transportem żołnierzy spadły na dół prawie pod sam szpital, co wywołało ogromną panikę i popłoch wśród niemieckich pacjentów szpitala. Niestety nie wiem który to był rok.

page

Umieszczone poniżej dwa zdjęcia wykonane przez niemieckiego fotografa Seidela, znane zresztą zapewne forumowej większości, przedstawiają pielęgniarki z pobliskiego Szpitala Zakaźnego przy ulicy Wolskiej 37, rozdające przechodzącym warszawiakom wodę i kawę.
Mnie się dotychczas wydawało, że są to pracownice RGO. Kilka miesięcy temu, otrzymałem ciekawy prezent. Dwutomowe wspomnienia wybitnego chirurga - twórcy współczesnej urologii polskiej, prof. dr. Stefana Wesołowskiego. Cudem sam uniknął śmierci 5 sierpnia w egzekucji personelu Szpitala Wolskiego przy ul. Górczewskiej. Tego samego dnia, kiedy rozstrzeliwanie zgromadzonej ludności na dziedzińcu fabryki Franaszka od jakiegoś już czasu trwało, do położonego po sąsiedzku Szpitala Zakaźnego wkroczył oddział niemieckich żołnierzy. Ustawiono wszystkich czwórkami, twarzą do ul. Wolskiej. Kiedy pierwsze czwórki zaczęły wychodzić, rozpoczęto je rozstrzeliwać.

"Wtedy Dr Kubica, p.o. dyrektora szpitala, wysoki, silnie zbudowany, w białym fartuchu, w białej czapce, dobrze władający językiem niemieckim - podbiegł do oficera kierującego egzekucją. Człowieku! Przecież to szpital! Pan łamie przepisy Czerwonego Krzyża! - Gromki głos, płynna niemczyzna, okazała postać i władcza pewność siebie zdetonowały oficera.
Rzeczywiście, stad nie strzelano, obserwowałem to miejsce - dorzucił jeden z Niemców. Egzekucję wstrzymano.
Tak to dzięki osobistej odwadze dra Pawła Kubicy ocalały tysiące ludzi, zgromadzonych w Szpitalu Św. Stanisława."

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

WERTTREW

Kolego! Proszę zmniejszyć te zdjęcia!!! Sad

page

W nawiązaniu do transportów rannych, niemieckich żołnierzy dostarczanych z Dworca Wschodniego do rożnych szpitali słyszałem kiedyś kawał podobno krążący w okupowanej Warszawie.
Oto przed Dworcem Wschodnim spotkało się dwóch warszawiaków. Jeden pyta drugiego, co tu robisz? Na to pada odpowiedź - słyszałem na mieście, że przywieźli ze wschodu niemiecką rąbankę, może udami mi się trochę zorganizować...

Polecam dopiero co wydaną rewelacyjną książkę "Satyra w konspiracji 1939 - 1944"