Wojenne tajemnice - WARSZAWA i OKOLICE

[Apodemus]

Niedawno wróciłem z parodniowego pobytu w Moryniu. "Na zdjęcia" miałem jedynie dwa krótkie poranki i jedno bardzo krótkie popołudnie, w dodatku pod znakiem "ołowianych" chmur i niemal bez przerwy padającego deszczu (co ma swoje odbicie w jakości fotografii), ale mam nadzieję, że jeszcze tam wrócę i fotograficznie poprawię to i owo...
Moryń to maleńkie, chociaż bardzo stare miasteczko, leżące w powiecie gryfińskim (woj. zachodniopomorskie). Liczy ok. 1600 mieszkańców i zajmuje 5,5 km.kw., ale ma w sobie coś takiego, co powoduje we mnie przemożną chęć powrotu. Potraktujmy ten zbiorek "szaroburych" zdjęć jako preludium do właściwej fotoopowieści, która powstanie "kiedyś tam"

"Właściwa" część miasta otoczona jest murami miejskimi z początku XV wieku.



Mury otaczają miasto kołem o średnicy około 300 metrów.





Do miasta prowadzą takie bramy.







Na najważniejszych bramach umieszczono herb miasta...



...oraz najważniejsze punkty z jego historii.



Rynek nazwano Placem Wolności.



Jeszcze jedno ujęcie z Rynku.



Ten budynek jest siedzibą Rady Miejskiej, Urzędu Miasta i USC.



Przed budynkiem - fontanna z rakiem. Legendę o Wielkim Raku z Morynia można znaleźć np. tutaj: [link widoczny dla zalogowanych]



Kościół Świętego Ducha z 2 połowy XIII wieku.



Uliczka nieopodal kościoła.



Miasteczko jest tak stare, że biegają po nim mamuty a tak na serio - jest to fragment Promenady Gwiazd Plejstocenu.



Kolejna "gwiazda".



Organizacja ruchu - wręcz wzorowa



Pochmurny i deszczowy widok na rozmarzającą powierzchnię jeziora Morzycko. W rzeczywistości jest tu o wiele ładniej.



Na piętrze tego budynku mieści się Miejski Dom Kultury, w którym prowadziłem zajęcia dla dzieciaków.



Widoki z okna MOK-u.







W tym budynku mieści się Dom Opieki Społecznej.



Przed budynkiem stoi pomnik dr. Christiana Friedricha Kocha, który był głównym fundatorem zakładu opiekuńczego.



Zespół Szkół w Moryniu mieści się poza obrębem murów miejskich.



Tuż obok - Szkolne Schronisko Młodzieżowe, w którym nocowałem. Bardzo sympatyczne miejsce, z przyjaznymi ludźmi i przyzwoitym wifi



Nie byłbym sobą, gdybym nie wywęszył jakichś klimatów kolejowych Dawno, dawno temu... a właściwie jeszcze całkiem niedawno, bo aż do początku lat 90-tych, można było dojechać do Morynia pociągiem. Tzn. nie do samego Morynia - stacja Przyjezierze Moryń leży nieco ponad 2 km od miasta. Budynek stacyjny jest zamieszkały, chociaż widać, że lata świetności ma za sobą.



Widok od strony peronów. Można byłoby tu prowadzić badania nt. sukcesji...



Peron wygląda tak. Trudno byłoby z niego odjechać dokądkolwiek, chociaż tu i ówdzie na szlaku leżą jeszcze szyny...



...jednak bardzo zarośnięte...



...i w znacznej części pozbawione mocowań.



Wiadukt kolejowy nad lokalną drogą.



Na zakończenie widok na "kamienny ogród". Ja tu jeszcze wrócę...

[wolero]

Śliczne miasteczko i piękny reportaż. Zapamiętam nazwę.

[Berjer]

Wstyd przyznać się - ale ja chyba nawet nigdy nie słyszałem nazwy tego fajnego miasteczka.