Wojenne tajemnice - WARSZAWA i OKOLICE

Apodemus

Tym razem krótko, bo czasu na zdjęcia miałem niewiele...
Jakiś czas temu, miałem przyjemność kolejny raz poprowadzić zajęcia w Wałbrzychu (tzn. tym razem w Szczawnie-Zdroju, ale to tuż obok). Przy okazji wykorzystałem czas wolny po zajęciach na wałęsanie się po okolicy. Kiedyś sądziłem, że Wałbrzych jest miastem brzydkim. Myliłem się. Wałbrzych nie jest brzydki - jest koszmarny. Brzydszy nawet od Piły, a to już duże osiągnięcie. Szkoda, bo położony jest w niebywale malowniczej okolicy. Chciałbym tu jeszcze wrócić i pozwiedzać co bardziej zakazane zakątki, ale mieszkać tutaj - za nic na świecie. Najbardziej ponury i depresyjny kawałek Polski, jaki miałem okazję zobaczyć. Jednak jeśli ktoś lubi - tak jak ja - dziwne i omijane przez przewodników turystycznych miejsca, to nie będzie się tu nudził. Jeszcze sporo zostało do uwiecznienia, ale może tu wrócę...

Kino Górnik. Nieczynne, jak prawie wszystko w Wałbrzychu.

Kino Zorza. Oczywiście nieczynne.

Huta Szkła Wałbrzych. Czy w tym mieście działa cokolwiek oprócz Biedronki?

Tutaj kiedyś były tramwaje. Okolice dawnej zajezdni.

Tutaj też były tramwaje. Albo trolejbusy. Sądząc z dość sporego nachylenia ulicy, raczej to drugie. Swoją drogą, ciekawy sposób likwidacji sieci trakcyjnej - urżnąć przewody, a haki czy wieszaki niech sobie tkwią na swoim miejscu jako memento.

Szyb Tytus z daleka.

Szyb Tytus z bliska. Sądząc z dobiegających z wnętrza odgłosów, jest on ośrodkiem życia towarzyskiego kwiatu miejscowej młodzieży.

Pomniki stawia się zazwyczaj osobom (ew. obiektom) nieżyjącym. Na zdjęciu pomnik wałbrzyskiego górnictwa.

Mural 1. Na fotkę załapała się też typowa nawierzchnia tutejszych podwórek i sporej części chodników.

Mural 2. Budynek stoi w Wałbrzychu, fotograf stoi w Szczawnie.

Wałęsając się po chaszczach, można natrafić na ponurą pamiątkę ruchu narodowo-socjalistycznego - ruiny wałbrzyskiego Mauzoleum (Totenburg). Zbudowane w latach 1936 - 1938, miało być jednym z symboli potęgi nazistowskich Niemiec. Tymi zarośniętymi schodami wchodzili oficerowie Wehrmachtu, aby uczestniczyć w odbywających się tu uroczystościach.

Ogólny widok z zewnątrz.

Widok z innej strony.

Dziura w murze. Tędy można się dzisiaj dostać do środka.

Widok z krużganków. Dziwne miejsce. Chyba jeszcze nigdzie nie czułem się tak - jakby to określić - niekomfortowo. Jednak ciekawość była silniejsza...

Krużganki raz jeszcze.

Dziura na górze, dziura na dole. Tutaj trzeba naprawdę uważnie patrzeć pod nogi.

Pośrodku stała kolumna z "wiecznym ogniem".

Pozostałości jednej z czterech śrub, mocujących kolumnę.

Mimo zniszczeń i śladów ognia, wciąż dostrzec można kunszt budowniczych stawiających obiekt oraz jakość materiałów, użytych do budowy.

Resztki mozaiki.

Pod koniec września prawdopodobnie będę tu ponownie. Jeśli tak będzie, a czas i pogoda pozwolą, to może uda mi się co nieco uzupełnić...

dipeda

ten budynek z 1 zdjecia zdecydowanie potrzebuje odswiezenia Smile

ireneusz

Mimo wszystko, zamieszczone zdjęcia są piękne swoją brzydotą i historyczną pamiątką.
Ireneusz.

lawor11

dobrze, ze ten stary odciąg trakcji tramwajowej tak zwyczajnie odcięto, dzięki temu bowiem, przetrwał on na murze do dziś Laughing