Wojenne tajemnice - WARSZAWA i OKOLICE

Apodemus

Ciekaw jestem, których pałaców mamy więcej: zachowanych i wyremontowanych, czy popadających w ruinę i całkiem zrujnowanych. Czasami odnoszę wrażenie, że szczególnie Dolny Śląsk obfituje w te ostatnie... Dziś jednak zapraszam na "fotoopowieść" o pałacu z Wielkopolski.
Nazwę Kromolice noszą dwie miejscowości w Wielkopolsce. Jedna z nich leży nieopodal Poznania, w gminie Kórnik, druga - kilkanaście kilometrów na północny zachód od Krotoszyna. Obiekt, o którym będzie tu mowa, zlokalizowany jest w drugim ze wspomnianych miejsc. Zdarza mi się tu od czasu do czasu przejeżdżać; widoczny nieopodal drogi, zrujnowany pałac za każdym razem kusił ogromnie, ale dopiero kilka miesięcy temu zatrzymałem się tu na krótki "fotostop".
Wieś Kromolice należała do rodziny Modlibowskich już od 1600 roku. W połowie XIX wieku, ówczesny właściciel - Stanisław Modlibowski - zbudował tu okazały, piętrowy pałac. Niewiele znalazłem szczegółowych informacji na temat dalszych losów zarówno samego pałacu, jak i jego właścicieli; po II Wojnie Światowej cały majątek został przejęty przez państwo. Mieściła się tu Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna i baza maszyn rolniczych, a po ich likwidacji opustoszały pałac zaczął popadać w ruinę - zapewne przy wydatnej pomocy "tubylców", traktujących "bezpański" budynek jako źródło materiałów budowlanych i miejsce do ustronnej konsumpcji niedrogich napojów łatwopalnych.
Park pałacowy także został zniszczony. Jego znaczną część wykarczowano i urządzono w tym miejscu prowizoryczne boisko sportowe; pozostała część, pozostawiona własnemu losowi, porasta zielskiem i krzewami, w sezonie wegetacyjnym skutecznie kryjąc wstydliwy stan pałacu przed oczami ciekawskich.
Zapraszam na fotorelację z krótkiej eksploracji pałacu w Kromolicach. Prezentowane zdjęcia zrobiłem 24 lutego 2023 roku. Garść dodatkowych informacji zamieściłem w podpisach do poszczególnych fotografii.

Tyle widać z biegnącej przez Kromolice lokalnej drogi, przez wyłom w murze, otaczającym teren dawnej posiadłości.

Po wejściu na teren kompleksu pałacowo-parkowego, możemy podziwiać okazałą bryłę pałacu.

Spojrzenie wzdłuż głównej osi budynku. Kiedy robiłem to zdjęcie, nie wiedziałem jeszcze, że jest to "tylna" część pałacu.

Przejdźmy się dookoła, przez chaszcze, porastające dawny park pałacowy.

Boczny taras zachęcał do wejścia.

Chyba trochę się pospieszyłem, pisząc o wejściu na taras...

Na wprost wejścia głównego. Zwraca uwagę okazały portyk z trójkątnym frontonem, wspartym na czterech jońskich kolumnach.

Jeszcze jedno spojrzenie na pałac.

Na piętrze zachowały się szczątki okiennic.

Pałac i chaszcze. A raczej odwrotnie...

Tutaj był dach.

Tutaj jeszcze jest dach, ale wygląda na to, że już niedługo.

Okazały budynek musiał skrywać eleganckie wnętrza. Zajrzyjmy więc do środka.

Niewiele się tu zachowało. Nawet podłogi i stropy "się" zdematerializowały.

O proszę, nawet fragment drzwi ocalał!

Spojrzenie na piętro. Schodów nie znalazłem (chociaż przyznaję, że za bardzo nie szukałem).

Smętną szarość dawnego parku przełamują nieco kępy kwitnących przebiśniegów.